Het idee van lage-emissiezones werd aanvankelijk in Duitsland gepresenteerd in het begin van de jaren 2000 als onderdeel van een breder Europees initiatief om de luchtverontreiniging in stedelijke gebieden te verminderen. Deze gebieden zijn bedoeld om de toegankelijkheid van bepaalde locaties van een stad of stedelijk gebied te beperken voor auto’s die bepaalde emissiecriteria overschrijden. Het concept is om de verscheidenheid aan sterk vervuilende auto’s Milieusticker Frankrijk kopen te beperken in een van de meest bloeiende en verkeersintensieve locaties, waardoor de luchtkwaliteit wordt verbeterd en gevaarlijke uitlaatgassen worden verlaagd. Hoewel het idee niet specifiek is voor Duitsland of Frankrijk, zijn beide landen daadwerkelijk koplopers geweest in het uitvoeren van LEZ’s op een groter bereik, waardoor ze de hoofdrol spelen in het geschil over stedelijke verontreiniging en blijvende beweging.
Frankrijk heeft, net als Duitsland, ook het idee van lage-emissiezones geaccepteerd als onderdeel van zijn initiatieven om de luchtkwaliteit in steden te verbeteren. Het Franse systeem van ecologische badges, genaamd “Crit’Air”, hanteert een vergelijkbaar concept, maar gebruikt een andere techniek om auto’s te classificeren. Het Crit’Air-systeem, dat in 2017 werd geïntroduceerd, identificeert auto’s in 6 verschillende classificaties op basis van hun mate van luchtverontreiniging. De meest betaalbare classificatie, geclassificeerd als “Crit’Air 1”, is gereserveerd voor elektrische en hybride vrachtwagens, terwijl de grootste groep, “Crit’Air 6”, is voor de meest vervuilende auto’s. Dit systeem, hoewel vergelijkbaar met de Duitse ecologische badges, heeft enkele belangrijke verschillen. Een belangrijk verschil is dat het Franse systeem niet alleen rekening houdt met de uitlaatgassen van de vrachtwagen, maar ook met de leeftijd, het type brandstof en verschillende andere elementen.
Verminderde emissiezones (LEZ’s) in Europa zijn een cruciaal onderdeel geworden van initiatieven om stedelijke luchtverontreiniging aan te pakken en de levensstijl in steden te verbeteren. Zowel Duitsland als Frankrijk, 2 van de grootste en belangrijkste landen in Europa, hebben deze gebieden in verschillende steden toegepast om de toegang van extreem vervuilende auto’s te beperken. De functie van stickerlabels in deze initiatieven is met name belangrijk geweest. Deze stickerlabels, “ecologische badges” genoemd, zijn in beide landen een belangrijk kenmerk van stedelijke rolstoelen geworden en fungeren als een duidelijke indicatie van de ecologische invloed van een auto. Dit artikel onderzoekt het principe van lage-emissiezones in Duitsland en Frankrijk, met de nadruk op de kenmerken van deze ecologische badges, hun waarde en hoe ze daadwerkelijk transportplannen in deze landen hebben gevormd.
De Duitse versie is geprezen om zijn eenvoud en prestaties bij het minimaliseren van luchtverontreiniging in de stad. Niettemin heeft het ook de handschoen opgepakt, met name met betrekking tot oudere auto’s, waarvan er veel al reden voordat het badgesysteem werd geïntroduceerd. Eigenaren van deze auto’s, met name die met een lage inkomensgeschiedenis, hebben het moeilijk gevonden om te voldoen aan de strenge lozingscriteria die vereist zijn om een milieuvriendelijke badge te verkrijgen. Dit heeft discussies veroorzaakt over het evenwicht tussen ecologische doelstellingen en sociale gelijkheid. Bovendien zijn de regelgeving en het beleid met betrekking tot ecologische badges aanzienlijk ingewikkelder geworden, omdat steeds meer steden in Duitsland LEZ’s hebben geïntroduceerd, waardoor het voor chauffeurs moeilijker is geworden om bij te houden waar en wanneer ze kunnen rijden.
In Duitsland heeft de introductie van de milieusticker, of “Umweltplakette”, een belangrijke rol gespeeld bij de toepassing van deze gebieden. Sinds 2008 moeten auto’s die bepaalde Duitse steden met een hoge mate van vervuiling binnenrijden, een milieusticker tonen. Deze stickers worden uitgegeven op basis van de uitlaatgasgroep van de auto, waarbij verschillende tinten staan voor verschillende mate van vervuiling. Auto’s die voldoen aan strenge uitlaatgasnormen krijgen een milieusticker, die toegang geeft tot veel LEZ’s. Gele en rode stickers worden aangeboden aan auto’s die voldoen aan de criteria voor verminderde uitstoot, waarbij rood het minst milieuvriendelijk is. Het doel achter deze getinte classificaties is om autobezitters aan te sporen om over te stappen op schonere vrachtwagens, terwijl wordt gegarandeerd dat alleen die welke voldoen aan de milieuvereisten op veilige locaties kunnen komen. Voor vrachtwagens die niet voldoen aan de meest betaalbare uitstootvereisten, is de toegang tot deze gebieden volledig beperkt en krijgen wetsovertreders hoge boetes.